De economische actualiteit en de Amerikaanse heffingen op staal en aluminium
Dat er heffingen (voor staal en aluminium) in de pipeline zaten, dat is geen verrassing. Zijn retoriek, zijn verkiezingsoverwinning, alles wees erop dat deze maatregelen zouden volgen. Trump ziet de internationale handel als een zero sum game. Hij denk dat wat de Amerikaanse economie wint, verliest de tegenpartij. Zo werkt dat natuurlijk niet.
In een handelsoorlog zijn er geen winnaars.
Eerste en vooral zal de prijs voor de doorsnee Amerikaan aan de kassa hoger zijn, omdat staal en aluminium belangrijke intermediaire producten zijn. Ze worden gebruikt voor auto's, vliegtuigen, de voedingsindustrie, de productie van industriële goederen, en dus heeft dit ook een neerwaartse impact op de Amerikaanse industrie. Het is dus niet zo dat Trump door handelstarieven op te leggen zijn handelstekort kan wegwerken. Dat tekort is vooral een gevolg van binnenlandse factoren, de verhouding tussen sparen en investeren. We zien dat de Amerikaanse consument weinig spaart, de spaarquote is fors teruggevallen. Bovendien heeft de Amerikaanse overheid een fors deficit, dat nog zal vergroten door de Amerikaanse belastinghervormingen. Let wel, het gaat vooralsnog om heel kleine bedragen, heel beperkte impact dus. De uitdaging voor de toekomst is het vermijden van een negatieve spiraal na een hyperglobaliseringsperiode van 35 jaar. Het mag wel niet verder gaan dan nu het geval is. Er is wel degelijk een risico dat dit zo zal zijn, de vertrouwensindicatoren geven al een duidelijk signaal voor een vertraging van de wereldhandel.